Για όνομα του ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ!
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τις μεταγραφές που έχει κάνει, δείχνοντας ότι θέλει να επιστρέψει το τμήμα εκεί που είναι η φυσική του θέση.
Εδώ όμως είσαι φάουλ, Δημήτρη. Γράφει, για την μετονομασία του Παναθηναϊκού, ο Ar1stot3lis.
Θυμάμαι την εποχή που το μπάσκετ στην Ελλάδα ήταν σε μεγάλη άνθιση. Μέσα δεκαετίας 1990, τότε που η τηλεόραση έδειχνε 6 παιχνίδια την ημέρα. Οι μόνες ελληνικές ομάδες που δεν έπαιζαν Ευρώπη ήταν αυτές που υποβιβάζονταν. Ήταν η εποχή που έφτυνες αίμα για να φύγεις με το διπλό από το Περιστέρι, το Ιβανώφειο, τη Νέα Σμύρνη, και δυσκολευόσουν αρκετά στα Πατήσια, στην Πάτρα ή στον Παπάγου. Για διπλό στο Αλεξάνδρειο δεν το συζητώ: ήταν σπουδαία επιτυχία.
Ήταν η ίδια εποχή που σχεδόν όλες οι ομάδες είχαν ξεκινήσει να τοποθετούν χορηγούς πριν ή μετά την ονομασία τους. Το πιο κλασικό και ίσως και πιο γελοίο ήταν το Chipita Πανιώνιος με όλη την μπασκετική κοινότητα να φωνάζει το γνωστό σύνθημα «Τσιπίτα Γαριδάκια - π****ροΠανιωνάκια». Νομίζω ο πρώτος που το εφάρμοσε στο μπάσκετ ήταν ο Πανιώνιος (στο ποδόσφαιρο είχε ξεκινήσει ήδη η Ξάνθη να λέγεται SKODA, είχε μάλιστα αλλάξει και χρώματα για το λόγο αυτό).
Μετά ακολούθησαν όλοι. Έχουμε και λέμε: Bravo ΠΑΟΚ (αυτός είναι γκαϊφές), SATO ARIS, Stiebel Eltron Ηρακλής, Dur Απόλλων Πατρών, Dors Δάφνη, Απόλλων Πατρών Achaia Clauss (αργότερα Dexim) και το επικότερο όλων: Φυρογένης ΑΕΚ. Θυμάμαι τον Λουκά Παπαιωάννου σε αγώνα Παναθηναϊκός - ΑΕΚ να λέει «χάθηκε η μπάλα για τους παίκτες ΤΟΥ Φυρογένης ΑΕΚ».
Δηλαδή πλέον η ΑΕΚ είχε αλλάξει και φύλο για χάρη του χορηγού. Ήταν ο Φυρογένης ΑΕΚ.
Τρομερό!
Ακολούθησαν όλοι λοιπόν τη «μόδα της εποχής»...Μάλλον όχι όλοι.
Δύο μόνο ομάδες δεν το έκαναν. Η μία ήταν ο Ολυμπιακός και η άλλη ο Παναθηναϊκός. Δεν προσέθεσαν κανένα όνομα χορηγού, ίσως επειδή δεν χρειαζόταν, ίσως και λόγω ενδεχόμενων αντιδράσεων οπαδών.
Και σήμερα έχουμε για ΠΡΩΤΗ φορά στα 109 σχεδόν χρόνια ύπαρξης του Παναθηναϊκού αλλοίωση της επίσημης ονομασίας του Ομίλου.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ SUPERFOODS B.C.
Κι εντάξει, το ότι αντικαταστήσατε το σήμα του συλλόγου με μια πορτοκαλί μπάλα το κατάπιαμε. Αυτό όμως δεν γίνεται να το καταπιούμε. Ο Παύλος, και είμαι βέβαιος γι΄αυτό, ούτε που θα το σκεφτόταν να κάνει κάτι τέτοιο. Και δεν το έκανε τότε που μπορούσε. Ίσως επειδή σεβόταν κάποια πράγματα.
Άρα πλέον δεν είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε βάλει χορηγό δίπλα στην ονομασία. Άλλος είναι. Μπορεί βέβαια να βάλει κι ο Ολυμπιακός στο μέλλον. Αλλά θα είναι ο τελευταίος που θα το έχει κάνει.
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τις μεταγραφές που έχει κάνει, δείχνοντας ότι θέλει να επιστρέψει το τμήμα εκεί που είναι η φυσική του θέση.
Εδώ όμως είσαι φάουλ, Δημήτρη. Κάποια πράγματα είναι πιο πάνω από χορηγίες, είναι ιερά και δεν πρέπει ούτε να το σκεφτόμαστε να τα αγγίζουμε. Αυτά είναι το όνομα, τα χρώματα και το σήμα, βεβαίως.
Όσο για εμάς τους οπαδούς;
Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να ζητήσουμε την άρση της χορηγίας. Ας μπει στις φανέλες ή όπου αλλού θέλουν, ΟΧΙ δίπλα στο όνομα.
Αν δεν το κάνουμε άμεσα, μας βλέπω σε λίγους μήνες μέχρι και «Πάμε μωρή Superfoodάρα» να φωνάζουμε. Γιατί σε κάποια πράγματα συνηθίζουμε πλέον πολύ γρήγορα. Και γιατί κι εμείς, δεν είμαστε αυτοί που θα έπρεπε να είμαστε. Τα ελαφρυντικά πολλά όμως...
Εδώ όμως είσαι φάουλ, Δημήτρη. Γράφει, για την μετονομασία του Παναθηναϊκού, ο Ar1stot3lis.
Θυμάμαι την εποχή που το μπάσκετ στην Ελλάδα ήταν σε μεγάλη άνθιση. Μέσα δεκαετίας 1990, τότε που η τηλεόραση έδειχνε 6 παιχνίδια την ημέρα. Οι μόνες ελληνικές ομάδες που δεν έπαιζαν Ευρώπη ήταν αυτές που υποβιβάζονταν. Ήταν η εποχή που έφτυνες αίμα για να φύγεις με το διπλό από το Περιστέρι, το Ιβανώφειο, τη Νέα Σμύρνη, και δυσκολευόσουν αρκετά στα Πατήσια, στην Πάτρα ή στον Παπάγου. Για διπλό στο Αλεξάνδρειο δεν το συζητώ: ήταν σπουδαία επιτυχία.
Ήταν η ίδια εποχή που σχεδόν όλες οι ομάδες είχαν ξεκινήσει να τοποθετούν χορηγούς πριν ή μετά την ονομασία τους. Το πιο κλασικό και ίσως και πιο γελοίο ήταν το Chipita Πανιώνιος με όλη την μπασκετική κοινότητα να φωνάζει το γνωστό σύνθημα «Τσιπίτα Γαριδάκια - π****ροΠανιωνάκια». Νομίζω ο πρώτος που το εφάρμοσε στο μπάσκετ ήταν ο Πανιώνιος (στο ποδόσφαιρο είχε ξεκινήσει ήδη η Ξάνθη να λέγεται SKODA, είχε μάλιστα αλλάξει και χρώματα για το λόγο αυτό).
Μετά ακολούθησαν όλοι. Έχουμε και λέμε: Bravo ΠΑΟΚ (αυτός είναι γκαϊφές), SATO ARIS, Stiebel Eltron Ηρακλής, Dur Απόλλων Πατρών, Dors Δάφνη, Απόλλων Πατρών Achaia Clauss (αργότερα Dexim) και το επικότερο όλων: Φυρογένης ΑΕΚ. Θυμάμαι τον Λουκά Παπαιωάννου σε αγώνα Παναθηναϊκός - ΑΕΚ να λέει «χάθηκε η μπάλα για τους παίκτες ΤΟΥ Φυρογένης ΑΕΚ».
Δηλαδή πλέον η ΑΕΚ είχε αλλάξει και φύλο για χάρη του χορηγού. Ήταν ο Φυρογένης ΑΕΚ.
Τρομερό!
Ακολούθησαν όλοι λοιπόν τη «μόδα της εποχής»...Μάλλον όχι όλοι.
Δύο μόνο ομάδες δεν το έκαναν. Η μία ήταν ο Ολυμπιακός και η άλλη ο Παναθηναϊκός. Δεν προσέθεσαν κανένα όνομα χορηγού, ίσως επειδή δεν χρειαζόταν, ίσως και λόγω ενδεχόμενων αντιδράσεων οπαδών.
Και σήμερα έχουμε για ΠΡΩΤΗ φορά στα 109 σχεδόν χρόνια ύπαρξης του Παναθηναϊκού αλλοίωση της επίσημης ονομασίας του Ομίλου.
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ SUPERFOODS B.C.
Κι εντάξει, το ότι αντικαταστήσατε το σήμα του συλλόγου με μια πορτοκαλί μπάλα το κατάπιαμε. Αυτό όμως δεν γίνεται να το καταπιούμε. Ο Παύλος, και είμαι βέβαιος γι΄αυτό, ούτε που θα το σκεφτόταν να κάνει κάτι τέτοιο. Και δεν το έκανε τότε που μπορούσε. Ίσως επειδή σεβόταν κάποια πράγματα.
Άρα πλέον δεν είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε βάλει χορηγό δίπλα στην ονομασία. Άλλος είναι. Μπορεί βέβαια να βάλει κι ο Ολυμπιακός στο μέλλον. Αλλά θα είναι ο τελευταίος που θα το έχει κάνει.
Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τις μεταγραφές που έχει κάνει, δείχνοντας ότι θέλει να επιστρέψει το τμήμα εκεί που είναι η φυσική του θέση.
Εδώ όμως είσαι φάουλ, Δημήτρη. Κάποια πράγματα είναι πιο πάνω από χορηγίες, είναι ιερά και δεν πρέπει ούτε να το σκεφτόμαστε να τα αγγίζουμε. Αυτά είναι το όνομα, τα χρώματα και το σήμα, βεβαίως.
Όσο για εμάς τους οπαδούς;
Γνώμη μου είναι ότι πρέπει να ζητήσουμε την άρση της χορηγίας. Ας μπει στις φανέλες ή όπου αλλού θέλουν, ΟΧΙ δίπλα στο όνομα.
Αν δεν το κάνουμε άμεσα, μας βλέπω σε λίγους μήνες μέχρι και «Πάμε μωρή Superfoodάρα» να φωνάζουμε. Γιατί σε κάποια πράγματα συνηθίζουμε πλέον πολύ γρήγορα. Και γιατί κι εμείς, δεν είμαστε αυτοί που θα έπρεπε να είμαστε. Τα ελαφρυντικά πολλά όμως...
